Iman, kamu cuti ke hari ini?

Iman: Assalamualakum.

Aku: Waalaikumsalam, oh En Iman. Saya rasa dah dua tiga minggu kamu tak datang pejabat. Kamu cuti ke?

Iman: Ape pula saya cuti boss, kan saya diberi cuti.

Aku: Oh ye, lupa. Itu lah, saya ingat semua akan selesai lepas ambil En Nafsu bekerja, tapi kelam kabut pulak lepas dengar ceramah Tok Guru hari tu, nie teringat kat En Iman nie.

Iman: Jadi saya boleh kerja balik lah boss? Boleh ambil semula jawatan saya dari En Nafsu?

Aku: Eh, tak boleh. Saya sayang nak pecat En Nafsu, walau bayaran mahal, tapi dia cukup menghiburkan saya.

Iman: Kalau macam tu, baik saya berundur.

Aku: Eh jangan! Saya tak boleh kehilangan kamu berdua.

Iman: Tapi boss, kami memang tak boleh bersama. Dia macam anti kat sayalah. Saya bukannya Wahabbi ke , Syiah ke, Khawarij lagi lah tak.

Aku: Saya rasa serba salah lah.

Iman: Boss boleh pilih satu je. Mujahadah sikit je boss. Insya allah ada jawapan.

Aku: Saya tahu, jauh dalam hati saya memerlukan pekerja macam En Iman nie. Iri hati tengok syarikat sebelah maju sebab ada orang macam En Iman. Baiklah saya kena pecat juga En Nafsu, tak kiralah apa berlaku. En Iman, arahan pertama saya. Saya mahu awak tubuhkan semula jabatan Solat, Puasa, Zikir, Quran dan apa yang awak rasa patut.

Iman: Alhamdulillah. Baiklah tuan.

Demikian dialog dialog yang sering berkumandang dalam hati syabab akhir zaman ini. Pada kebiasaannya, En Iman hanya akan bekerja selama satu minggu sahaja dan akan diberi cuti lagi. Dan dialog ini akan berulang ulang sehingga Yang Maha Esa mentaqdirkan yang sebaliknya...

p/s:  dialog dimanfaatkan dari ruangan muhasabah Ust Badli Shah Alauddin.

Categories: